Griep kan in verschillende vormen voorkomen en kan dieren van alle leeftijden treffen. Soms zijn er acute uitbraken met duidelijke klinische verschijnselen, maar de ziekte kan ook sluimerend op het bedrijf aanwezig zijn.
Symptomen van griep
Een eerste aanwijzing voor de aanwezigheid van griep is uiteraard het optreden van klinische symptomen. Acute griepuitbraken kunnen aanleiding geven tot hoge koorts, verlies van eetlust, lusteloosheid, hoest en ademhalingsproblemen. Meer en meer echter krijgen we te maken met gevallen waarbij het griepvirus langdurig circuleert in het bedrijf. Het virus veroorzaakt niet-specifieke symptomen zoals verminderde vitaliteit, reproductieproblemen bij zeugen (terugkomers, abortussen) en sporadisch hoesten.
Merkt u dergelijke symptomen op, dan is diagnostisch onderzoek aangewezen.
Diagnose van griep
Net zoals bij de opsporing van het coronavirus bij de mens, kan het griepvirus bij varkens vastgesteld worden door middel van PCR-onderzoek op neusswabs. Daarnaast kan het ook aangetoond worden in speeksel of tracheo-bronchiaalswabs.
Varkens scheiden het griepvirus slechts kort uit. De uitscheiding begint gemiddeld 3 dagen voor de klinische symptomen en houdt 1 tot 3 dagen na het optreden van de eerste klinische symptomen aan. Het is dus van groot belang om snel na het optreden van de eerste klinische symptomen monsters te verzamelen bij acuut zieke dieren.
Het PCR onderzoek op neusswabs, speeksel of tracheo-bronchiaalswabs is vooral bruikbaar bij jonge dieren (biggen, vleesvarkens, opfokgelten), omdat zij na een infectie met het griepvirus grote hoeveelheden virus uitscheiden. Oudere dieren (zeugen) scheiden na een griepinfectie minder virus uit, omdat ze gevaccineerd zijn en/of al eerder een griepinfectie hebben doorgemaakt. Hierdoor is de kans op negatieve resultaten groot en is PCR onderzoek bij zeugen niet zinvol.
Bij zeugen kan contact met het griepvirus aangetoond worden door bepaling van antistoffen tegen het griepvirus in het bloed. Door dezelfde zeugen te bemonsteren bij het optreden van de klinische symptomen en 2-3 weken later, kan nagegaan worden of er een stijging van de antistoffen en dus een recent contact met het griepvirus is geweest. Bij zieke zeugen in het kraamhok kan men het griepvirus ook aantonen via PCR onderzoek op neusswabs verzameld bij haar biggen.
Kennis van circulerend grieptype is belangrijk
Er circuleren in de Belgische varkenspopulatie verschillende grieptypes, die ingedeeld kunnen worden in 2 grote groepen: de klassieke en de pandemische grieptypes. Varkensbedrijven kunnen besmet zijn met één van beide grieptypes, maar beide types kunnen ook samen aanwezig zijn.
Vaccinatie is naast bioveiligheid één van de bouwstenen van een goede controle-aanpak. In België zijn er 2 geregistreerde griepvaccins voor varkens beschikbaar, een vaccin tegen klassieke griep en een vaccin tegen pandemische griep. Kennis van de aanwezige subtypes op uw bedrijf is van belang om te bepalen welk(e) vaccin(s) er moet(en) ingezet worden.
Conclusie
Griep bij varkens kan vele vormen aannemen, variërend van de klassieke griepsymptomen zoals hoge koorts, verlies van eetlust, lusteloosheid, hoest en ademhalingsproblemen tot minder specifieke symptomen zoals verminderde vitaliteit, reproductieproblemen bij zeugen en sporadisch hoesten.
Diagnostisch onderzoek kan uitwijzen of griep betrokken is bij deze symptomen. Vermoedt u dat griep ook op uw bedrijf speelt? Laat het controleren!
Vraag ernaar bij uw dierenarts.
Bron – CEVA
